Renaissance
Letterlijk vertaald betekent de term Renaissance wedergeboorte. Met die wedergeboorte wordt verwezen naar de terugkeer van de westerse kunst en cultuur die in de duistere middeleeuwen die aan deze periode vooraf gingen, vrijwel volledig waren verdwenen.
Men gaat er van uit dat de Renaissance begonnen is rond 1300 en dat we ergens rond 1600 het einde vinden. Het mag duidelijk zijn dat bij een beweging die driehonderd jaar duurt het begin en einde niet erg exact zijn aan te geven maar dat mag natuurlijk ook geen probleem genoemd worden.
Men werd zich weer bewust van de verworvenheden van eeuwen terug, de mensheid kreeg ambities terug en het was een zeer vruchtbare tijd waar het ontdekkingen en dergelijke betrof.
Velen denken bij renaissance direct aan Italië maar ook de meer noordelijke delen van Europa hebben een flink steentje bijgedragen. Met name het naturalisme wordt geacht in Noord-Europa zijn grondslag te hebben.
De kunst uit de renaissance laat zich beschrijven met termen als verwijzend naar de klassieke wereld, gericht op symmetrie maar ook de opkomst van het perspectief om ruimte aan te geven. Men ging op zoek naar de juist waarneming en vastlegging van de wereld waarbij men zich niet beperkte tot religieuze voorstellingen. De helden, figuren en goden uit de klassieke mythologie zorgden voor inspiratie.
Veel technieken in de teken- en schilderkunst hebben in deze periode hun ontstaan gezien ,vooral het lineaire perspectief dat voor een enorme doorbraak zorgde bij het begrijpen en weergeven van dieptewerking.
De interesse in de klassieke wereld was opvallend. Met name waar het Griekenland en het Romeinse rijk betrof. Deze interesse legde ook de voedingsbodem voor een nieuwe stroming, het humanisme. Omdat deze richting stijdig was met het christendom, dat in deze tijd sterk in opkomst was, liepen niet alle stromingen in de renaissance dezelfde kant op en waren er wel degelijk tegenstellingen en conflicten.
Onderstromingen van de renaissance
De renaissance kende nogal wat onderstromingen: