Kunst verkopen of toch liever niet

Volgens sommige marketingmensen maakt het niet echt uit wat je verkoopt en zijn de principes universeel. Of dat een nieuwe Lamborghini, een bos wortelen of een schilderij is doet er volgens hen niet echt toe. Het is toch echter de vraag of dat in de kunstwereld ook zo is.

Kopen en verkopen is vaak een rationeel proces waarbij koper en verkoper precies weten wat ze willen en wat ze voor hun aankoop overhebben.

In de kunstwereld ligt dat wat minder rationeel en economisch. Voor de kant van de koper geldt dat deze vooral op gevoel koopt (tenzij hij handelaar of belegger is) en voor de verkoper geldt dat deze op zich wel wil verkopen maar verkoopt hij niet dan is dat ook prima.

Met mag duidelijk zijn dat deze behoorlijk van het gebruikelijke afwijkende manier van handelen een behoorlijk eigen benadering vraagt van het verkopen van kunst.

De redenen dat veel kunstenaars niet zo met verkopen bezig zijn:

- geld is meestal geen argument. Hoewel er maar heel weinig kunstenaars zijn die van hun kunstuitingen kunnen leven zijn er voldoende met een partner die hen financieel ondersteunt of met een uitkering van een gemeente.

- kunstenaars vinden hun werk vaak niet in geld uit te drukken en ervaren een aangeboden geldbedrag soms bijna als een soort van belediging van hun werk.

- veel kunstenaars hebben een sterke emotionele band met hun werk wat het voor hen lastig maakt om daar afstand van te doen. Ook niet voor geld. Of soms zelfs juist niet voor geld.

Het in gang zetten en vooral houden van een economisch koop en verkoopproces op deze basis is daarmee uiteraard lastig. De gangbare verkoopmodellen, bijvoorbeeld via een galerie, voldoen ook niet meer op alle punten. En waarschijnlijk is dat dan ook één van de redenen dat er zoveel manieren zijn waarop kunst aan de man wordt gebracht.

Bovengenoemde aspecten van de kunstwereld zijn in elk geval iets om goed rekening mee te houden bij iedereen die iets in deze kunsthandel doet.