Genrestuk

We spreken van een genrestuk bij een schilderij waarop alledaagse zaken worden weergegeven.

Het weergeven van het voorwerp is bij het genrestuk het doel.

Verdere pretenties had de kunstenaar, ook wel genreschilder bij het vervaardigen van dit werk niet.

Met name Nederlandse schilders uit de 17e eeuw waren bekend om hun genrestukken. De genreschilderkunst had een eigen positie naast portretten en groepsportretten, stadsgezichten en kerkinterieurs.

Maar het genrestuk had zich ook een positie weten te verwerven bij schilders uit Frankrijk, Italië en Spanje. Maar wel mag gesteld worden dat het aandeel van de genrestukken op de totale productie van de kunstenaars gering genoemd mag worden.

Waarom in Noord Nederland?

Een reden dat deze kunstvorm vooral in Noord-Europa en dan met name in de Nederlanden zo'n vlucht heeft genomen is te vinden in het feit dat deze landen overwegend het protestantisme hadden overgenomen waardoor veel onderwerpen die in het Katholieke zuiden geliefd waren, afvielen als onderwerp.

De relatief eenvoudige schilderwerken waren bereikbaar voor een grote groep opdrachtgevers, niet alleen voor de kerken en andere rijke personen en instanties.

In dat opzicht onderscheid de genreschilderkunst zich ook van de meer elitaire vormen, waarbij op de alledaagse onderwerpen voor de gewone man op een enorme manier werd neergekeken.

En dat binnen de genrestukken ook grote prestaties mogelijk waren zien we wel terug bij schilders als Johannes Vermeer.

Genrestuk met verborgen boodschappen

Binnen de gernrekunst vinden we veel verborgen boodschappen terug, die vooral slaan op de gewoonten van de Nederlander uit de 17e eeuw. Mede door deze schilderkunst weten we vrij veel van het leven van de gewone man uit deze tijd. Hoe hij leefde, hoe hij aan sport en spellen deed, hoe hij feesten vierde en dergelijke.

De term genrekunst of genrestuk vinden we pas terug in de 18e eeuw