CHRISTIE VAN DER HAAK

Een eerste kennismaking met het werk van Christie van der Haak in haar expositie in het gemeentemuseum in Den Haag is -in één woord samengevat- overweldigend.

Je zou zelfs kunnen zeggen dat het massale, "behangachtige" werk van Christie van der Haak bijna letterlijk op je af komt waardoor het bijzonder moeilijk is om je echte eerste indruk te verwoorden. Vind ik dit nu mooi? Vind ik dit nu lelijk? Vind ik er eigenlijk wel iets van? En dan realiseer je jezelf plotseling dat het doel dat veel kunstenaars zich zelf stellen, namelijk om mensen over hun kunstwerkenr na te laten denken hier in feit allang bereikt is. Je doet op dat moment zelf namelijk niets anders meer dan nadenken.

Na enkele minuten dwalen door de betrekkelijk kleine ruimte komen de zintuigen wat tot rust en krijgen de details een kans om opgenomen en geregistreerd te worden. En dan wordt de in eerste instantie kakelbonte kakafonie van kleuren juist rustgevend. Elk detail krijgt geleidelijk aan zijn plaats. Valt zelfs logisch op zijn plaats. Details als schilderijen en eveneens kleurrijke meubelstukken die eerst nauwelijks opvielen blijken dan een logische plaats te hebben. Misschien vallen ze door die logische plaats in de omgeving in eerste instantie ook niet eens op.

En dan wordt deze tentoonstelling van Christie van der Haak tot een heel bijzondere belevenis die een bezoek meer dan waard is. Maar hij vraagt wat aanpassing van de hersenen. Ze kraken even onder de overvloed maar als ze eenmaal tot rust zijn gekomen komt er een pure schoonheid naar boven.